gezien de overweldigende hoeveelheid bezoekers van vandaag (36 tot nu toe!) en het feit dat ik echt helemaal niks te zeggen heb, zet ik even een muziekje op.

lucky jim dan maar. je moet zelf even op ‘listen’ klikken (ik ben en blijf een belabberde gastvrouw) maar dan heb je ook wat: een cd die mijn jaarlijstje wel gaat halen.

gezien de overweldigende hoeveelheid bezoekers van vandaag (36 tot nu toe!) en het feit dat ik echt helemaal niks te zeggen heb, zet ik even een muziekje op.

lucky jim dan maar. je moet zelf even op ‘listen’ klikken (ik ben en blijf een belabberde gastvrouw) maar dan heb je ook wat: een cd die mijn jaarlijstje wel gaat halen.

een raar ding, zo’n blog. alsof je een persoonlijk krantje uitbrengt. en in een krantje hoort nieuws. en als iedereen dat nieuws al kent dan toch zeker een reactie op dat nieuws. en dat voelt toch wel heel aanmatigend, je eigen krantje voor je eigen mening. maar toch.

rond lunchtijd liep ik even een blokje om de stopera. dat doe ik wel vaker want het is fijn je hoofd leeg te laten waaien. maar de sfeer op straat was anders. iedereen leek aangeslagen, ook de anders zo levendige waterloopleinmarkt was stil. hier en daar klonk balkenende uit een radio en voorbijgangers bleven staan luisteren. maar geen discussie ofzo, meer een algehele bedruktheid.

en zo voelde ik me ook. om het vreselijke van de moord op theo van gogh, maar niet alleen daarom. vooral ook vrezend voor mogelijke consequenties. na 11 september is een polarisatie ontstaan. en wat was ik blij toen op 6 mei bleek dat fortuyn’s kogel “van links” kwam, en niet uit islamitische hoek. zo’n kogel van links, dat kon onze samenleving nog wel aan dacht ik. en dat leek ook zo te zijn, al ging de polarisatie ondertussen door.

maar deze moord is anders. en wat zullen een hoop mensen toch de neiging hebben de schuld te leggen bij een hele bevolkingsgroep, in plaats van bij het individu dat dit gedaan heeft. ongeacht waar dat individu zich op beroept en ongeacht de kleine groep die het met dat individu eens is, het blijft een actie van een individu en niet van een bevolkingsgroep.

ik hoop dat al die mensen die tijd en ruimte hebben op tv, in kranten en tijdschriften, dat die mensen zich bewust zijn van de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. nee, ik bedoel niet ‘dat je niet mag zeggen wat je vindt’ tegenwoordig. ik bedoel wel dat je geen hele groep de schuld mag geven van een individuele actie. of van wat een minderheid van die groep er aan extreme gedachten op nahoudt. zoals niet heel links nederland verantwoordelijk gesteld kan worden voor de moord op fortuyn.

sinds 11 september zijn er mensen die dat vergeten. ik hoop niet dat er vandaag, door deze moord, mensen bijkomen die dat vergeten. want dan raken we nog verder van huis.

een raar ding, zo’n blog. alsof je een persoonlijk krantje uitbrengt. en in een krantje hoort nieuws. en als iedereen dat nieuws al kent dan toch zeker een reactie op dat nieuws. en dat voelt toch wel heel aanmatigend, je eigen krantje voor je eigen mening. maar toch.

rond lunchtijd liep ik even een blokje om de stopera. dat doe ik wel vaker want het is fijn je hoofd leeg te laten waaien. maar de sfeer op straat was anders. iedereen leek aangeslagen, ook de anders zo levendige waterloopleinmarkt was stil. hier en daar klonk balkenende uit een radio en voorbijgangers bleven staan luisteren. maar geen discussie ofzo, meer een algehele bedruktheid.

en zo voelde ik me ook. om het vreselijke van de moord op theo van gogh, maar niet alleen daarom. vooral ook vrezend voor mogelijke consequenties. na 11 september is een polarisatie ontstaan. en wat was ik blij toen op 6 mei bleek dat fortuyn’s kogel “van links” kwam, en niet uit islamitische hoek. zo’n kogel van links, dat kon onze samenleving nog wel aan dacht ik. en dat leek ook zo te zijn, al ging de polarisatie ondertussen door.

maar deze moord is anders. en wat zullen een hoop mensen toch de neiging hebben de schuld te leggen bij een hele bevolkingsgroep, in plaats van bij het individu dat dit gedaan heeft. ongeacht waar dat individu zich op beroept en ongeacht de kleine groep die het met dat individu eens is, het blijft een actie van een individu en niet van een bevolkingsgroep.

ik hoop dat al die mensen die tijd en ruimte hebben op tv, in kranten en tijdschriften, dat die mensen zich bewust zijn van de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. nee, ik bedoel niet ‘dat je niet mag zeggen wat je vindt’ tegenwoordig. ik bedoel wel dat je geen hele groep de schuld mag geven van een individuele actie. of van wat een minderheid van die groep er aan extreme gedachten op nahoudt. zoals niet heel links nederland verantwoordelijk gesteld kan worden voor de moord op fortuyn.

sinds 11 september zijn er mensen die dat vergeten. ik hoop niet dat er vandaag, door deze moord, mensen bijkomen die dat vergeten. want dan raken we nog verder van huis.