je was heel erg lekker, misschien scheelt dat.

je was heel erg lekker, misschien scheelt dat.

het licht is rond en rolt naar alle kanten
de bergen op en af, de dalen door,
de wezens in en uit en langs de planten
stijgt het de boomen in en gaat het alles voor.
waarheen? ik vraag dat niet, ik kom, ik ga,
omdat mijn handen en mijn voeten,
mijn oogen en mijn hart zoo moeten
en ik het licht nu eenmaal zoo versta.

pierre kemp

sinds om en nabij kwart voor 2 deze dinsdagmiddag elke dag lichter. om de een of andere reden heet dat het begin van de winter. ik weet wel beter.

met dank aan ace voor tijdstip & link

het licht is rond en rolt naar alle kanten
de bergen op en af, de dalen door,
de wezens in en uit en langs de planten
stijgt het de boomen in en gaat het alles voor.
waarheen? ik vraag dat niet, ik kom, ik ga,
omdat mijn handen en mijn voeten,
mijn oogen en mijn hart zoo moeten
en ik het licht nu eenmaal zoo versta.

pierre kemp

sinds om en nabij kwart voor 2 deze dinsdagmiddag elke dag lichter. om de een of andere reden heet dat het begin van de winter. ik weet wel beter.

met dank aan ace voor tijdstip & link

sinds vandaag werk ik ook een beetje aan de speeltuin. ik verwacht niet dat daar al snel veel zal gebeuren. ik kan best een hoop, maar of ik ook goed ben in css hacken lijkt me nog maar de vraag.

wat wel gelukt is vandaag is de overstap naar thunderbird. wat een verademing: mail, blogs en usenet volgen in 1 progje. en wat voor een progje. meteen ook maar overgestapt op mozilla’s browser firefox. ook fijn, al is ‘t niet zo’n revelatie als thunderbird. want dat maakt me echt erg blij.

sinds vandaag werk ik ook een beetje aan de speeltuin. ik verwacht niet dat daar al snel veel zal gebeuren. ik kan best een hoop, maar of ik ook goed ben in css hacken lijkt me nog maar de vraag.

wat wel gelukt is vandaag is de overstap naar thunderbird. wat een verademing: mail, blogs en usenet volgen in 1 progje. en wat voor een progje. meteen ook maar overgestapt op mozilla’s browser firefox. ook fijn, al is ‘t niet zo’n revelatie als thunderbird. want dat maakt me echt erg blij.

vandaag was een teambuilding-dag. geouwehoer in de ochtend & schilderen in de middag.

de opdracht was met z’n vieren een groot board van schildering te voorzien met acrylverf. fijn atelier, harde muziek, alcohol en verflucht. dat zat wel goed. maar ik wilde abstract. mijn bazin wilde eerst iets concreets bedenken en dat dan abstraheren. 2 collega’s wilden figuratief.

ik had vanochtend al genoeg gediscussieerd voor een hele dag en geen zin meer. mijn idee om elk ons eigen stukje board te doen sloeg aan. niet veel later hadden we ‘t board in 4 mega-puzzelstukjes gezaagd en afgesproken vooral te werken met geel, rood en/of paars. andere kleuren mochten mits niet overheersend.

zo stonden we een aantal uren elk achter onze eigen ezel ons eigen ding te doen. af en toe even bij elkaar kijken en nu en dan van een meter of 4 naar je eigen doek staren met een biertje. heerlijke uren. muziek stuurde mijn penselen en kwasten over het board. ik wilde eigenlijk helemaal niet stoppen maar tegen 5 uur moest ik wel. toen was het tijd om de 4 puzzelstukken aan elkaar te sluiten.

ze sluiten wat raar op elkaar aan maar het gebruik van dezelfde kleuren suggereert een eenheid. het is best een intrigerend ding geworden. ‘kippenvel’ had de schilder er van gekregen, van het proces en van het resultaat. ‘vertel er eens wat over?’ wel, zei ik, dit gaat over het verzet van het individu tegen de dwingende anonimiteit van het collectief. ik schrok er zelf van.

zelden zo lekker samengewerkt als deze middag.

vandaag was een teambuilding-dag. geouwehoer in de ochtend & schilderen in de middag.

de opdracht was met z’n vieren een groot board van schildering te voorzien met acrylverf. fijn atelier, harde muziek, alcohol en verflucht. dat zat wel goed. maar ik wilde abstract. mijn bazin wilde eerst iets concreets bedenken en dat dan abstraheren. 2 collega’s wilden figuratief.

ik had vanochtend al genoeg gediscussieerd voor een hele dag en geen zin meer. mijn idee om elk ons eigen stukje board te doen sloeg aan. niet veel later hadden we ‘t board in 4 mega-puzzelstukjes gezaagd en afgesproken vooral te werken met geel, rood en/of paars. andere kleuren mochten mits niet overheersend.

zo stonden we een aantal uren elk achter onze eigen ezel ons eigen ding te doen. af en toe even bij elkaar kijken en nu en dan van een meter of 4 naar je eigen doek staren met een biertje. heerlijke uren. muziek stuurde mijn penselen en kwasten over het board. ik wilde eigenlijk helemaal niet stoppen maar tegen 5 uur moest ik wel. toen was het tijd om de 4 puzzelstukken aan elkaar te sluiten.

ze sluiten wat raar op elkaar aan maar het gebruik van dezelfde kleuren suggereert een eenheid. het is best een intrigerend ding geworden. ‘kippenvel’ had de schilder er van gekregen, van het proces en van het resultaat. ‘vertel er eens wat over?’ wel, zei ik, dit gaat over het verzet van het individu tegen de dwingende anonimiteit van het collectief. ik schrok er zelf van.

zelden zo lekker samengewerkt als deze middag.