dub dub dub

vandaag kreeg ik een pluim van mijn bazin.

of een koffertje eigenlijk. in het koffertje een fles wijn, een kaartje met daarop een geschreven pluimpje, een bon en een boekje. ‘oh jee’ dacht ik even. ik heb wel eens eerder zo’n kadoboekje gezien en het leek me geen pretje te moeten kiezen tussen een lelijke kofferset, een frituurpan en meer van dat soort ongein. maar dit was een heel ander boekje. ‘je kunt bijvoorbeeld gaan bungy-jumpen’ vertelde m’n bazin erbij. aha. een goedkope variant van wegpromoveren?

dat valt gelukkig wel mee. ik kan kiezen uit van alles en nog wat. een gesloten ecosysteem in glazen bol bijvoorbeeld. maar dat doe ik toch maar niet, ik zie dat het ding een beperkte levensduur heeft (al is ‘t een aantal jaar) en dat je dan je micro-organismen dood ziet gaan. daar kan ik misschien nog net tegen maar er zitten ook garnalen in en daar zou ik al wat meer moeite mee hebben. toch wat anders dan een bosje bloemen zien verwelken.

alle pretparken vallen ook af, alleen een jaarabonnement voor 2 personen voor artis klinkt wel de moeite waard. maar hoe vaak zou ik echt gaan? een weekje een bungalow op texel voor 4 personen heeft ook wel wat. angels in america op dvd is ook niet te versmaden, evenmin als een pakket vol vis en champagne (temeer daar ik dit jaar besloten heb geen kerstpakket te willen maar dat geld aan stichting aap te laten overmaken).

een helikoptervlucht boven de veluwe is ook aantrekkelijk, maar na 15 minuten al op. een dag zeevissen voor 2 personen dan? mmm. je krijgt er ‘2 afsluitbare emmers’ bij. betekent dit dat ik dan thuiskom met tientallen levende makrelen die ik zelf de nek moet omdraaien? in de categorie bungy-jumpen hebben we ook nog kitesurfen, paragliden of ultra-light vliegen. daar kan ik fijn wat over fantaseren maar als puntje bij paaltje komt doe ik dat vast toch niet.

2 uitgebreide schoonheidsbehandelingen heb ik helemaal niet nodig, een dagje ‘thermen voor 2′ doet m’n hart ook niet echt veel sneller kloppen en ik kan best leven zonder een paar honderd pagina’s persoonlijke horoscoop inclusief voorspellingen. het ‘exclusieve Pinus naald bonsai-boompje, 10-12 jaar oud en opgekweekt in China’ lijkt me vooral een beloning voor de poes. bovendien moet ik bij bonsai-boompjes altijd denken aan van die zielige afgebonden voetjes.

22 weken-online persoonlijke coaching voelt helemaal niet als beloning en de workshop chocola maken lijkt me wat ongezond. 12 yoga-lessen is misschien wel een idee. een tijdschrift-abo van 2 jaar zou ik overwegen als oor in ‘t rijtje stond maar dat is niet het geval.

een uurtje flight-simulator te schiphol dan? of een dagcursus catamaran-zeilen? mmm, dat laatste ga ik serieus overwegen. lastig hoor, en nu heb ik nog maar de helft van de mogelijkheden bekeken. geen lelijke koffer of frituurpan te bekennen.

‘t doet goed zo’n pluim. juist nu ‘t zo gruwelijk druk is dat ik m’n luxe 3-daagse werkweek heb moeten omzetten in een 3-dagen, 4-dagen schema. nog steeds heel luxieus natuurlijk maar toch even wennen. in mijn vorige (fulltime) baan zat ik op ‘t randje van een burn-out, en die 4 dagen die ik nu elke week vrij heb zijn ontzettend goed om telkens weer afstand te kunnen nemen van die kantoor-hectiek. in plaats van ‘leven om te werken’ ben ik tegenwoordig weer gewoon aan ‘t ‘werken om te leven’. toch die 12 yoga-lessen dan maar?

‘kheb een jaar om te beslissen, ik houd jullie op de hoogte! en wie weet maak ik er wel een ‘poll’ van, als ik de mogelijkheden heb teruggebracht naar 4 of 5.