onmacht

kom dan toch en laat me je vertalen. je hangt zo achter in mijn hoofd,
ik kan er net niet bij.

als ik een schilder met kleuren was, dan zou ik nu vol wanhoop gooien
en vegen met rood en roze en zwart. misschien een kwak geel op het
randje en vooral ook naast het doek. en dan zou ik wat krassen in het
zwart en er diep donkerblauw overheen doen.

maar dat gepriegel met die lettertjes, dat kan helemaal niets worden, dat
zie ik nu al. die dingen zijn zo klein en peuterig, die maken geen groot
gevoel. die kennen geen spontaniteit, geen vanuit-mijn-tenen.

alsof van gogh zijn zonnebloemen had moeten borduren in petit-point,
zo zit ik hier achter het scherm en boven mijn papier. alsof christo de
vrije hand zou krijgen in madurodam, rem koolhaas met silly-putty
aan de slag mag en panamarenko met lood.

ik kan dit medium niet aan, ik kan het niet schrijven.

traan die valt op wit papier.

ik ga de traan op wit papier inlijsten. ik ga haar laten drukken, en de traan
op wit papier zal een bestseller worden. traan op wit papier, mijn blanco
boek dat alles vertelt.