vanavond denk ik een verhaaltje te schrijven. het is er al bijna.
maar dan wel eerst een nieuw toetsenbord kopen. nu moet ik elke ‘r’ en ‘u’ knip-en-plakken en dat schiet niet op. bovendien ga ik zoeken naar woorden zonder die letters en dat geeft prutswerk.
dat ben ik. ik loop al de hele avond te mokken dat ik morgen en overmorgen naar bijeenkomsten moet die stipt om 9 uur beginnen ergens ver weg. wel, ver weg in vergelijking met normale werkdagen. op een normale werkdag hoef ik pas om 9 uur de deur uit en dan wandel ik fijn een stukje door het centrum van de stad tot ik ben waar ik wezen moet. de komende dagen moet ik naar het station wandelen, en een metro nemen tot het eindpunt aan toe. dan nog een stukje lopen en er dan toch al om 9 uur zijn. brr, dat betekent in heel echt donker opstaan, dat heb ik deze winter nog niet hoeven doen. ik schreef het al: een verwend kreng.
en het gvb werkt ook niet mee. wat een rare dienstregeling, die mij alleen vertelt hoe laat die metro vertrekt van cs, maar niet hoe laat-ie aankomt. welke moet ik dan nemen? ik gok maar op die van 08:26, metro’s gaan tenslotte best hard. of gaan ze zo hard dat die van 08:41 ook nog wel kan? nee, 08:26 maar. dan is er nog een 08:34 voor als ik ‘m mis.
dat betekent 08:00 hier weg, en dat betekent veel te vroeg het grote warme bed uit. brr & mok mok mok.
dat ben ik. ik loop al de hele avond te mokken dat ik morgen en overmorgen naar bijeenkomsten moet die stipt om 9 uur beginnen ergens ver weg. wel, ver weg in vergelijking met normale werkdagen. op een normale werkdag hoef ik pas om 9 uur de deur uit en dan wandel ik fijn een stukje door het centrum van de stad tot ik ben waar ik wezen moet. de komende dagen moet ik naar het station wandelen, en een metro nemen tot het eindpunt aan toe. dan nog een stukje lopen en er dan toch al om 9 uur zijn. brr, dat betekent in heel echt donker opstaan, dat heb ik deze winter nog niet hoeven doen. ik schreef het al: een verwend kreng.
en het gvb werkt ook niet mee. wat een rare dienstregeling, die mij alleen vertelt hoe laat die metro vertrekt van cs, maar niet hoe laat-ie aankomt. welke moet ik dan nemen? ik gok maar op die van 08:26, metro’s gaan tenslotte best hard. of gaan ze zo hard dat die van 08:41 ook nog wel kan? nee, 08:26 maar. dan is er nog een 08:34 voor als ik ‘m mis.
dat betekent 08:00 hier weg, en dat betekent veel te vroeg het grote warme bed uit. brr & mok mok mok.
donderdag deed het utrechtse bandje paper moon een instore optreden in phantasio, een fijn cd-winkeltje in de jordaan. soms wil ik iets dat besteld moet worden terwijl het bij boudisque vast gewoon in de bakken ligt, maar wat maakt dat uit in deze tijden. de cd’s die ik koop heb ik 9 van de 10 keer toch al gedownload om ze te beluisteren. ik kom liever bij phantasio dan bij boudisque en bovendien is het hier praktisch om de hoek. of 2 hoeken, eigenlijk. ik kom er altijd langs op weg naar huis, ook afgelopen donderdagavond.
erg druk was het niet, al viel dat nauwelijks op. een winkel lijkt al snel gevuld. een blikje bier erbij en 4 jongens die mooie liedjes zingen, wat wil een moniiq nog meer na een werkdag?
ok, er valt best iets op af te dingen. paper moon is niet vernieuwend noch erg spannend. veel meer slechte dingen om te schrijven kan ik niet bedenken. mooie samenzangen op echte melodieen, 2 gitaren, een bas en (tijdens ‘t optreden) een drummer zonder drums maar met diverse ritmische speledingetjes. jaren ’60, beatles en byrds zeggen de recensies en zo klinken de fraaie liedjes ook.
ze speelden er 8. ik had er nog nooit een gehoord maar na beluistering van de cd meen ik dat ze in ieder geval speelden: come on stranger, (so very) stella, don’t go down, little or less, talking to the rain (niet op de cd, wel op hun site te beluisteren) en the lost parade als afsluiter. dat zijn er 6, welke mis ik dan nog, fortune traders? nee, dat is giswerk, die andere 2 weet ik gewoon niet meer.
‘khad best wat om een toegift willen zeuren maar direct na het laatste liedje werd de cd opgezet. die ik heb gekocht en natuurlijk heb laten signeren. nog wat met zanger hanz gebabbeld en met een paar andere mensen en om kwart over negen was ik thuis. dat wil ik best vaker, zo’n optreden op de terugweg van werk naar huis.
de cd bevalt me ook. polaroid girl is een onverwachte favoriet. waarom? wel, lees mijn stukje the picture paradox maar eens. en misschien spelen ze dat een volgende keer. slim hoor, dan moet ik ze nog een keer gaan zien. wel, alsof dat zo erg is…
donderdag deed het utrechtse bandje paper moon een instore optreden in phantasio, een fijn cd-winkeltje in de jordaan. soms wil ik iets dat besteld moet worden terwijl het bij boudisque vast gewoon in de bakken ligt, maar wat maakt dat uit in deze tijden. de cd’s die ik koop heb ik 9 van de 10 keer toch al gedownload om ze te beluisteren. ik kom liever bij phantasio dan bij boudisque en bovendien is het hier praktisch om de hoek. of 2 hoeken, eigenlijk. ik kom er altijd langs op weg naar huis, ook afgelopen donderdagavond.
erg druk was het niet, al viel dat nauwelijks op. een winkel lijkt al snel gevuld. een blikje bier erbij en 4 jongens die mooie liedjes zingen, wat wil een moniiq nog meer na een werkdag?
ok, er valt best iets op af te dingen. paper moon is niet vernieuwend noch erg spannend. veel meer slechte dingen om te schrijven kan ik niet bedenken. mooie samenzangen op echte melodieen, 2 gitaren, een bas en (tijdens ‘t optreden) een drummer zonder drums maar met diverse ritmische speledingetjes. jaren ’60, beatles en byrds zeggen de recensies en zo klinken de fraaie liedjes ook.
ze speelden er 8. ik had er nog nooit een gehoord maar na beluistering van de cd meen ik dat ze in ieder geval speelden: come on stranger, (so very) stella, don’t go down, little or less, talking to the rain (niet op de cd, wel op hun site te beluisteren) en the lost parade als afsluiter. dat zijn er 6, welke mis ik dan nog, fortune traders? nee, dat is giswerk, die andere 2 weet ik gewoon niet meer.
‘khad best wat om een toegift willen zeuren maar direct na het laatste liedje werd de cd opgezet. die ik heb gekocht en natuurlijk heb laten signeren. nog wat met zanger hanz gebabbeld en met een paar andere mensen en om kwart over negen was ik thuis. dat wil ik best vaker, zo’n optreden op de terugweg van werk naar huis.
de cd bevalt me ook. polaroid girl is een onverwachte favoriet. waarom? wel, lees mijn stukje the picture paradox maar eens. en misschien spelen ze dat een volgende keer. slim hoor, dan moet ik ze nog een keer gaan zien. wel, alsof dat zo erg is…
Like Odysseus in a work of Homer, you demonstrate undying loyalty by
sleeping with as many people as you possibly can. But in your heart you never give
consent! This creates a strange quandary of what love really means to you. On the
one hand, you’ve loved the same person your whole life, but on the other, your actions barely speak to this fact. Whatever you do, stick to bottled water. The other stuff could get you killed.
over deze uitslag zal ik me eens ernstig beraden, maar niet hier in het openbaar. dat snapt u vast wel.
doe ook de book quiz, met dank aan droommachine: sporenburg
Like Odysseus in a work of Homer, you demonstrate undying loyalty by
sleeping with as many people as you possibly can. But in your heart you never give
consent! This creates a strange quandary of what love really means to you. On the
one hand, you’ve loved the same person your whole life, but on the other, your actions barely speak to this fact. Whatever you do, stick to bottled water. The other stuff could get you killed.
over deze uitslag zal ik me eens ernstig beraden, maar niet hier in het openbaar. dat snapt u vast wel.
doe ook de book quiz, met dank aan droommachine: sporenburg
schrijven over het erg leuke optreden van paper moon in phantasio & over de rough trade avond in paradiso gister (david kitt en british sea power waren erg goed, delays erg slecht -wel, dat ene nummer dat ik ‘t heb uitgehouden-, detroit cobras weinig origineel, low heb ik wat gemist omdat ik beneden stond te praten en alleen af en toe even naar ‘t scherm keek, we waren te laat om eastern lane te zien en emiliana torrini maar half).
maar eerst eens de deur uit, ga eten met iemand waar ik nog een kadootje voor moet kopen en heb geen flauw idee wat voor ‘n kadootje.
schrijven over het erg leuke optreden van paper moon in phantasio & over de rough trade avond in paradiso gister (david kitt en british sea power waren erg goed, delays erg slecht -wel, dat ene nummer dat ik ‘t heb uitgehouden-, detroit cobras weinig origineel, low heb ik wat gemist omdat ik beneden stond te praten en alleen af en toe even naar ‘t scherm keek, we waren te laat om eastern lane te zien en emiliana torrini maar half).
maar eerst eens de deur uit, ga eten met iemand waar ik nog een kadootje voor moet kopen en heb geen flauw idee wat voor ‘n kadootje.
ik zag er gister eerlijk gezegd een klein beetje tegenop. niet tegen cave, maar al ‘t gedoe eromheen. die bijlmer bierhal waar ik alleen maar vreselijke dingen over had gehoord, haasten uit werk en veel te vroeg eten proberen weg te krijgen, laatste trein of metro uitzoeken en naar de bijlmer, in plaats van een kort wandelingetje naar paradiso. ik had in nl.muziek gelezen dat je voor een plekje vooraan beter maar erg vroeg aanwezig kon zijn, en ik stapte pas iets na half 8 uit de metro. wachten bij de jassen, nog langer wachten om biermuntjes te kopen en toen ik die eindelijk had was het voorprogramma mercury rev al bezig.
’twas ook al druk vooraan. veel verder dan te-dicht-bij-de-speakers maar toch echt te-ver-van-voor-en-van-midden kwam ik niet. en wat een naar plastic bierglas was dat. zoeen die je niet even onder je arm kunt klemmen om met je andere hand een sigaret te pakken zonder ‘m helemaal fijn te knijpen en al je bier kwijt te raken, laat staan als je door die speakers ook nog een hand tegen je oor moet houden.
het zag er dus niet goed uit. gelukkig kon ik, vlak na mercury rev, mee in het kielzog van 2 voortvarende voordringers. hopla, iets rechts van het midden en maar 4 hoofden voor me. te goed om weg te gaan voor nog een drankje. er ontstond wat verbroedering en muntjes (en later de bekers) gingen van hand tot hand naar de veel te ver weg lopende mobiele bierman. ik begon me al een stuk beter te voelen. en toen kwam cave met zijn muzikale duivels en zijn zingende engelen.
oh wat was het goed oh wat was cave goed. deed-i voor de toegiften echt alleen maar abattoir blues/the lyre of opheus? hij begon in ieder geval met abattoir blues. en -in willekeurige volgorde- messiah ward, carry me, babe you turn me on, hiding all away, supernaturally, easy money, breathless, get ready for love, nature boy, oh children, there she goes my beautiful world. hij leek er zin in te hebben en swingde energiek ‘t podium heen en weer.
hij bleek 2 of 3 favoriete podiumplekken te hebben en eentje was vlak voor mijn neus -wel, die paar hoofden ertussen dan, maar ik ben lang en had daar verder geen last van. en zo onderging ik de helft van babe you turn me on met oogcontact. ‘kdacht even nog dat mijn slechte ogen het zich inbeelden, maar de blikken die ik kreeg van een stel naast me leken het te bevestigen. wel, toen kon de avond helemaal niet meer stuk en dat ging-i ook niet. de combinatie van gospelkoor met de soms bezeten georkestreerde herrie van the bad seeds maakte dat ik die hele sardientjesomgeving vergat, en later mijn dorst.
de eerste toegift begon met een versie van red right hand die in ieder geval mijn persoonlijke duivel uitdreef, deanna, god is in the house met cave achter de piano, the weeping song, city of refuge en een heftige stagger lee. vergeet ik er nog een paar? ze kwamen daarna nog een keer terug voor the mercey seat en toen was het op.
in de eerste helft swingde cave. in de 2e helft was van dansen geen sprake meer. als hij niet heen en weer rende over het podium of op de rand ons stond toe te zingen stond hij met de rug naar het publiek, bezeten z’n gospelkoortje & bandje dirigerend. maar goed, ik was het sinds ‘babe you turn me on’ dus al een beetje kwijt.
‘khad graag ook john finn’s wife, the ship song en/of babe, i got you bad gehoord maar ‘t was goed zo. ze komen verdomd weinig langs met dat mobiele bier.
naar boven om nog wat te dansen. ‘kheb even gedanst en kwam toen mijn nichtje tegen met een vriend die ik ook wel ken. ik doe niet zo aan familie en had haar dan ook al jaren en jaren niet gesproken toen ik haar afgelopen maart tegenkwam bij franz ferdinand in paradiso. we werden er na franz niet eens uitgegooid (al hadden we geen van beide kaartjes voor joss stone) en tijdens het wachten op joss hadden we alle tijd om bij te praten en te ontdekken dat we best veel gemeen hebben en daar ook leuk over kunnen praten. inmiddels had ik haar al weer een tijdje niet gezien. nadat zij weggingen nog even gedanst, tot dj arnold er mee ophield.
dat was wel wat vroeg, ‘kheb nog een half uur moeten wachten op de laatste trein naar cs. niet in m’n eentje natuurlijk, en de schoolreisjes-sfeer op perron en in de trein had ook iets charmants. ‘khoop voor ‘t zaanse stel dat ze nog een manier hebben gevonden om naar de thuis wachtende paella te komen, en voor de ‘zwerver’ uit doetinchem dat-i nog een leuke plek heeft gevonden om de nacht in amsterdam door te brengen.
en oh, mercury rev was vast ook goed, maar ik heb wat moeite met hoge mannenstemmen. en die speakers he.