1 sigaret heb ik vanmiddag van een collega gebietst, dat valt dus reuze mee.

maar dit niet:

ik heb het afgelopen weekend heel veel blogs bekeken. van kennissen, van volslagen onbekenden & van bekende nederlanders. een paar keer las ik over het boek ‘vluchtelingen en immigratie‘ van michael dummett. en dat is een man die je denk ik wel serieus kunt nemen. in dit boek vermeldt hij o.a. dat 21 % van de asielzoekers die door nederland worden teruggestuurd binnen een jaar dood is. 21% leeft minder dan een jaar, na teruggestuurd te zijn. ik moet het even herhalen om het tot me door te laten dringen.

die 21% is het hoogste percentage van alle europese landen. en gezien dit boek in 2001 verscheen zou het nu best eens nog erger kunnen zijn.

daar komt het natuurlijk op neer als je een blog hebt: discipline. het kan helemaal geen kwaad als ik dat wat meer ontwikkel. en dus blijf ik het elke dag proberen, dat bloggen.

vandaag heb ik vooral erg lang geslapen. gisteren ook al trouwens, het zal wel komen omdat ik nauwelijks gerookt heb. morgen het kritieke punt: het begin van mijn 3-daagse werkweekje. het zijn er maar 3, maar ze zijn meestal wel druk. druk met gesprekken voeren, met stukken schrijven, met mail beantwoorden en veel te veel dingen die ‘uitgezocht’ moeten worden voordat ik ze kan ‘doen’. en dan krijg ik altijd erg veel trek in een sigaret.

zo, ik heb m’n stukje vandaag weer geschreven. nu wat pasta koken, met aubergine en tomaten, veel knoflook en wat olijven en kappertjes. alleen nog even bedenken of ik daarbij wil luisteren naar nick cave of naar black rebel motorcycle club.

cave maar. ik ben nog steeds ernstig verslaafd aan abattoir blues/the lyre of orpheus.

daar komt het natuurlijk op neer als je een blog hebt: discipline. het kan helemaal geen kwaad als ik dat wat meer ontwikkel. en dus blijf ik het elke dag proberen, dat bloggen.

vandaag heb ik vooral erg lang geslapen. gisteren ook al trouwens, het zal wel komen omdat ik nauwelijks gerookt heb. morgen het kritieke punt: het begin van mijn 3-daagse werkweekje. het zijn er maar 3, maar ze zijn meestal wel druk. druk met gesprekken voeren, met stukken schrijven, met mail beantwoorden en veel te veel dingen die ‘uitgezocht’ moeten worden voordat ik ze kan ‘doen’. en dan krijg ik altijd erg veel trek in een sigaret.

zo, ik heb m’n stukje vandaag weer geschreven. nu wat pasta koken, met aubergine en tomaten, veel knoflook en wat olijven en kappertjes. alleen nog even bedenken of ik daarbij wil luisteren naar nick cave of naar black rebel motorcycle club.

cave maar. ik ben nog steeds ernstig verslaafd aan abattoir blues/the lyre of orpheus.

de kleuren van dit blog bevallen me ook vandaag nog, maar de eerste problemen dienen zich aan. zo heb ik vandaag nog niks geschreven. en als ik niks schrijf… wel, dan gebeurt er niets. en als ik wel schrijf, wat schrijf ik dan?

het zou zomaar kunnen dat iemand -jij bijvoorbeeld- meeleest. ik heb niet zo’n zin om dit blog te gebruiken als logboek van wat ik allemaal heb gedaan en gedacht op een dag. niet dat je dat niet mag weten, maar als jij dit leest, lezen er misschien ook anderen. en ik zie dat jullie allemaal nog commentaar mogen geven ook.

dat is even wennen hoor, allemaal. voor vandaag vind ik het wel weer genoeg.

de kleuren van dit blog bevallen me ook vandaag nog, maar de eerste problemen dienen zich aan. zo heb ik vandaag nog niks geschreven. en als ik niks schrijf… wel, dan gebeurt er niets. en als ik wel schrijf, wat schrijf ik dan?

het zou zomaar kunnen dat iemand -jij bijvoorbeeld- meeleest. ik heb niet zo’n zin om dit blog te gebruiken als logboek van wat ik allemaal heb gedaan en gedacht op een dag. niet dat je dat niet mag weten, maar als jij dit leest, lezen er misschien ook anderen. en ik zie dat jullie allemaal nog commentaar mogen geven ook.

dat is even wennen hoor, allemaal. voor vandaag vind ik het wel weer genoeg.

wat voor een blog dit wordt, later als-ie groot is.

wat voor een blog dit wordt, later als-ie groot is.