feestdagen

ik was weer we. vervang 2 dagen door 3 dagen en regen door zon en je krijgt een aardig beeld. de 7 verschillen zijn privé.

de liefde weet zelfs een dag met 400.000 oranje gekken in de buurt tot een mooie te maken. een drummer onder mijn raam wekte ons met een solo van om-en-nabij anderhalf uur en dat voelde niet eens zo heel vreselijk. de liefde is goed voor muziek. ik luister van alles, mijmer vooral heerlijk weg bij william basinski’s disintegration loops (pitchfork schrijft: it’s the kind of music that makes you believe there is a Heaven, and that this is what it must sound like en dat vind ik ook). op iets aardser niveau beviel ook london calling in paradiso, al zag ik niet meer dan the others en kaiser chiefs.

de liefde is niet goed voor de ratio. ik ga daar niet over uitweiden maar dat ik tegenwoordig dwars door mijn oogleden heen kan kijken zegt waarschijnlijk al genoeg. in vergaderingen heb ik het nog niet durven testen, maar als ik bij de geliefde mijn ogen dicht kan ik nog steeds zien wat zijn gezicht doet. dan open ik snel mijn ogen om mijn perceptie te testen, om mezelf op gekte te betrappen. als ik dan toch heus hetzelfde zie als met ogen dicht bedenk ik me dat liefde natuurlijk niets meer of minder is dan het meest wonderlijke zintuig.

de liefde moge goed zijn voor mij, zowel schrijven als lezen komen er bekaaid af. hij (die ik voortaan maar zal aanduiden met de g. van geliefde) doet wel zijn best. ik zou allerlei kunnen schrijven al wil ik daar niet over schrijven. hij heeft me een boek gegeven en 2 andere hier laten liggen al kan ik me er niet op concentreren. evenzo is de liefde wel goed voor samen, niet voor samenhang. ik heb het geprobeerd maar ik blijk niet in staat meer te schrijven dan dit samenraapsel flarden. het is even wennen aan andere golflengtes. excuse me while i kiss this guy.