hommels

al jaren en jaren zit ik met de vraag of het klopt dat hommels ontwerp-technisch gezien eigenlijk helemaal niet zouden moeten kunnen vliegen. dat is me verteld eens toen ik vrij jong was, en intrigeerde zo dat het me altijd is bijgebleven. niemand wist later ooit te vertellen of het waar is dat hommels kleine wondertjes zijn.

ik heb zelfs een keer zo’n nachtelijk radioprogramma gebeld waarin luisteraars elkaars vragen beantwoorden. niemand belde met een antwoord. van de week moest ik er weer aan denken toen ik iemand vertelde over deze radio-ervaring, die nog bijna een absurde wending nam. de presentatrice vroeg me namelijk in het bijbehorende praatje waar ik werkte. dat heb ik maar wat in het vage gelaten. net op tijd realiseerde ik me dat het allicht wat vreemd was te laten blijken dat ik met tientallen ingenieurs lucht- en ruimtevaarttechniek werkte. en ik had -en heb- mijn hommelvraag nooit aan hen voorgelegd.

donderdag kocht ik eindelijk perpetuum mobile van einsturzende neubauten. en vanmiddag hoorde ik wat blixa zingt in het mooie youme & meyou:

they have proven quite effectively
that bumblebees indeed can fly
against the field’s authority

blixa kent het verhaal! daar maakt hij me erg blij mee. even dacht ik er over om in de wereldwijde wibliotheek te zoeken of het nu wel of niet een onzinverhaal is. maar ik heb het nog niet gedaan, ik blijf veel te graag denken dat hommels het onmogelijke doen.