nick cave

ik zag er gister eerlijk gezegd een klein beetje tegenop. niet tegen cave, maar al ‘t gedoe eromheen. die bijlmer bierhal waar ik alleen maar vreselijke dingen over had gehoord, haasten uit werk en veel te vroeg eten proberen weg te krijgen, laatste trein of metro uitzoeken en naar de bijlmer, in plaats van een kort wandelingetje naar paradiso. ik had in nl.muziek gelezen dat je voor een plekje vooraan beter maar erg vroeg aanwezig kon zijn, en ik stapte pas iets na half 8 uit de metro. wachten bij de jassen, nog langer wachten om biermuntjes te kopen en toen ik die eindelijk had was het voorprogramma mercury rev al bezig.

’twas ook al druk vooraan. veel verder dan te-dicht-bij-de-speakers maar toch echt te-ver-van-voor-en-van-midden kwam ik niet. en wat een naar plastic bierglas was dat. zoeen die je niet even onder je arm kunt klemmen om met je andere hand een sigaret te pakken zonder ‘m helemaal fijn te knijpen en al je bier kwijt te raken, laat staan als je door die speakers ook nog een hand tegen je oor moet houden.

het zag er dus niet goed uit. gelukkig kon ik, vlak na mercury rev, mee in het kielzog van 2 voortvarende voordringers. hopla, iets rechts van het midden en maar 4 hoofden voor me. te goed om weg te gaan voor nog een drankje. er ontstond wat verbroedering en muntjes (en later de bekers) gingen van hand tot hand naar de veel te ver weg lopende mobiele bierman. ik begon me al een stuk beter te voelen. en toen kwam cave met zijn muzikale duivels en zijn zingende engelen.

oh wat was het goed oh wat was cave goed. deed-i voor de toegiften echt alleen maar abattoir blues/the lyre of opheus? hij begon in ieder geval met abattoir blues. en -in willekeurige volgorde- messiah ward, carry me, babe you turn me on, hiding all away, supernaturally, easy money, breathless, get ready for love, nature boy, oh children, there she goes my beautiful world. hij leek er zin in te hebben en swingde energiek ‘t podium heen en weer.

hij bleek 2 of 3 favoriete podiumplekken te hebben en eentje was vlak voor mijn neus -wel, die paar hoofden ertussen dan, maar ik ben lang en had daar verder geen last van. en zo onderging ik de helft van babe you turn me on met oogcontact. ‘kdacht even nog dat mijn slechte ogen het zich inbeelden, maar de blikken die ik kreeg van een stel naast me leken het te bevestigen. wel, toen kon de avond helemaal niet meer stuk en dat ging-i ook niet. de combinatie van gospelkoor met de soms bezeten georkestreerde herrie van the bad seeds maakte dat ik die hele sardientjesomgeving vergat, en later mijn dorst.

de eerste toegift begon met een versie van red right hand die in ieder geval mijn persoonlijke duivel uitdreef, deanna, god is in the house met cave achter de piano, the weeping song, city of refuge en een heftige stagger lee. vergeet ik er nog een paar? ze kwamen daarna nog een keer terug voor the mercey seat en toen was het op.

in de eerste helft swingde cave. in de 2e helft was van dansen geen sprake meer. als hij niet heen en weer rende over het podium of op de rand ons stond toe te zingen stond hij met de rug naar het publiek, bezeten z’n gospelkoortje & bandje dirigerend. maar goed, ik was het sinds ‘babe you turn me on’ dus al een beetje kwijt.

‘khad graag ook john finn’s wife, the ship song en/of babe, i got you bad gehoord maar ‘t was goed zo. ze komen verdomd weinig langs met dat mobiele bier.

naar boven om nog wat te dansen. ‘kheb even gedanst en kwam toen mijn nichtje tegen met een vriend die ik ook wel ken. ik doe niet zo aan familie en had haar dan ook al jaren en jaren niet gesproken toen ik haar afgelopen maart tegenkwam bij franz ferdinand in paradiso. we werden er na franz niet eens uitgegooid (al hadden we geen van beide kaartjes voor joss stone) en tijdens het wachten op joss hadden we alle tijd om bij te praten en te ontdekken dat we best veel gemeen hebben en daar ook leuk over kunnen praten. inmiddels had ik haar al weer een tijdje niet gezien. nadat zij weggingen nog even gedanst, tot dj arnold er mee ophield.

dat was wel wat vroeg, ‘kheb nog een half uur moeten wachten op de laatste trein naar cs. niet in m’n eentje natuurlijk, en de schoolreisjes-sfeer op perron en in de trein had ook iets charmants. ‘khoop voor ‘t zaanse stel dat ze nog een manier hebben gevonden om naar de thuis wachtende paella te komen, en voor de ‘zwerver’ uit doetinchem dat-i nog een leuke plek heeft gevonden om de nacht in amsterdam door te brengen.

en oh, mercury rev was vast ook goed, maar ik heb wat moeite met hoge mannenstemmen. en die speakers he.