ik was niet eens de enige gek die om half 4 metrostation bullewijk uit liep op zoek naar ikea. in mijn jaszak een lijstje potentiele kastsystemen van onbewerkt hout. binnen was het ook druk. ik liet me niet afleiden door banken lampjes kaarsen en inbouwkeukens, en had binnen een kwartier een systeem uitgekozen en de benodigde onderdelen voor 2 boekenkastjes genoteerd.
stelling 11, vakken 8 en 9, daar moest ik zijn. wat een zwaar spul zeg. 5 planken wegen 12 kilo, ze zitten gelukkig wel samen in 1 pakketje. met de zijsteunen over m’n linkerschouder en m’n tas om de rechter kon ik met rechts maar net de planken vasthouden en het verzinkte kruis.
de idee van 2 kastjes liet ik varen. ik haalde ternauwernood de kassa. het probleem kwam na het betalen, toen moest ik de boel weer optillen. toch maar laten bezorgen dan? vooruit, dan zou ik het vast maandag krijgen. ik liep naar beneden om op een staaltje zweedse logica te stuiten. ikea was tot 5 uur open maar de transportafdeling tot 3 uur.
wat is dat metrostation een klere-eind weg zeg, waarom heeft ikea eigenlijk geen eigen halte, gewoon onder de parkeergarage? er is een moment geweest dat ik besloot terug te gaan en het spul desnoods maar bij een kassa te dumpen en mijn geld terug te vragen. toen zag ik dat de weg terug inmiddels ook een lange was.
in de metro bepaalde ik mijn strategie. van het centraal station naar mijn huis is maar een klein stukje. voor een taxi, dat is, want lopen zag ik niet meer zitten. zo’n klein stukje dat taxi-chauffeurs er vaak alleen maar aan beginnen omdat ik zo leuk blond kan glimlachen. wel, ik schatte zo in dat als ik me eenmaal door de stationschaos had geworsteld mijn glimlach niet stralend genoeg meer zou zijn om ook nog eens achterbanken naar beneden te laten klappen. het amstelstation dan maar. dat maakte de rit wat lucratiever en het was er vast rustiger ook.
ik vond mijn taxi-chauffeur, het was er wel een die aandachtig naar rob oudkerk zat te luisteren en zijn eigen gedachten over dit land met me wilde delen. met mijn vriendelijkste stem heb ik af en toe mijn andere gedachten geuit en zo raakte ik zonder ruzie thuis. wat een ellende zeg. de supermarkt heb ik ook net gered.
nu hoef ik morgen niets te doen dan mijn kater weg te beitsen en te puzzelen hoe dat spul samen een boekenkastje moet worden. er zit net zo weinig handleiding bij als bij 2005 maar ik heb er evenveel zin in.
dag lieve lezers, ik ga aan de avond beginnen. heel veel plezier!