ik had er nog geen last van, van het ipod virus. ik las er wel over en hoorde soms een trotse ouder aan. dan keek ik even bewonderend naar het ding om het vervolgens te vergeten. ik ervaarde verder geen gemis, tot een kleine week geleden.
het zal dit draadje op het subjectivistenforum zijn geweest. dat, in combinatie met nicotinegebrek. ik was ineens verliefd, zoals dat soms ook kan gebeuren met iemand die je al langer kent. van het ene moment op het andere verandert het licht en zie je het. kijk maar eens:
het verlangen nam toe en wel 2 avonden struinde ik verlekkerd door de apple-site. het moest de 40 GB worden, voor minder dan het beste dat de geliefde kan zijn ga ik niet. en als ik naar bed zou gaan moest-i naast me staan en me in slaap zingen, bij voorkeur in een luidsprekerjasje van bose.
en er moest een microfoontje bij om in z’n kop te schroeven:
want dan ben ik eindelijk van die mini-disc-ellende af als ik een gesprek moet opnemen, wat wel zeker 6 keer per jaar voorkomt. en natuurlijk een zwart jasje met clip om in de lente te gaan skaten met de ipod. mijn skates hebben al 2 jaar geen vondelpark gezien maar met de ipod zou alles anders worden. dat wist ik zeker. hoe langer ik er over nadacht hoe onmisbaarder de ipod werd. er zat immers ook een wekker in en een agenda. eigenlijk een heel verantwoorde aankoop.
gistermiddag bereikte de gekte een hoogtepunt en ik besloot vandaag heel vroeg op te staan om voor de zaterdagdrukte bij de apple-winkel te zijn. maar nicotinegebrek werkt blijkbaar op meerdere manieren. ‘klijd ineens ook aan meer gezond verstand dan ik gewend ben en dus ging ik eerst even bankzaken doen.
nadat ik alle gebruikelijke dingen had overgemaakt pakte ik het kleine stapeltje ongeopende post van tafel. ik besloot alles dat rekening was onmiddelijk te verwerken. het handige van internet-bankieren is dat je je saldo letterlijk ziet kelderen bij elke handeling. en alles was rekening, op een uitnodiging voor een vernissage na.
de nekslag voor mijn nieuwe liefde was een groene enveloppe.
in amsterdam wonen blijkt per jaar ongeveer even duur als een 40 GB ipod. en zo ging ik vanochtend gewoon naar de natuurvoedingswinkel en kocht vooral heel erg veel groenten.
nu ga ik erwtensoep maken in plaats van liedjes overzetten. en oh, de vernissage heb ik ook gemist zag ik net. die was vanmiddag.