the world’s got me dizzy again

de toekomst heeft haast. want wat draaien we weer snel, het duizelt me een beetje. de actualiteiten vliegen langs als de dorpjes vanuit een TGV-raampje.

maar ik vind het niet erg, het is wel tijd voor iets heel nieuws. het uitzicht is op dit moment niet zo heel erg fraai, maar geen stad zonder lelijke buitenwijken, geen geboorte zonder pijn.

Leave a Reply